Eiffel hut

Het tweede weekeinde in april 2022 ben ik samen met mijn fotomaat Ed Klungers naar de Eiffel geweest. Ons doel was om Wasberen te fotograferen. We hadden daarvoor bij Eiffel Retreat overnachtingen geboekt en de daarbij behorende hut gereserveerd.

We vertrokken op vrijdag om 10.30 uit Vinkenveen. De navigatie gaf aan dat we er in ruim drie uur zouden zijn. Daar het verkeer meeviel hadden we nog alle tijd om onderweg te lunchen. We waren echter zoveel in gesprek, dat we uiteindelijk niet tijdig op zoek gingen naar een goed restaurant en belanden in een veredelde snackbar. 

Inmiddels regende het van tijd tot tijd en viel er zelfs af en toe natte sneeuw. Wij fantaseerden over beelden van Wasberen in de sneeuw. Helemaal niet zo gek als je naar de weersvoorspellingen keek, want we zouden waarschijnlijk sneeuw krijgen. Wat we toen nog niet wisten is dat Wasberen weliswaar geen winterslaap houden, maar wel de zogenaamde winterrust kende. Dat houdt in dat ze bij koud weer zich schuilhouden en een aantal dagen niet laten zien.

Rond half drie kwamen we ter plekke. We werden gastvrij ontvangen door Egle en Leo. Uiteraard gingen we vrij snel naar de hut om polshoogte te nemen en door Leo de ins en outs te horen. Uiteraard gingen de cameratassen en statieven mee. Immers overdag kun je er vogels fotograferen. Veel vinken, allerlei soorten mezen, Grote Bonte Specht en de Roodborst lieten zich zien.

Na enige tijd veerden we op. Een Zwarte Roodstaart liet zich zien en ondanks het beperkte licht fotografeerden we er lustig op los. De Zwarte Roodstaart was in de vallei van de B&B overigens ruimschoots aanwezig. Tijdens een wandeling op zaterdag zagen we er veel meer.

De avond en nacht begonnen stil. Pas rond 21.45 was er voor het eerst actie. Er verscheen een Steenmarter op de setting. Ik kon enkele foto's maken, waaronder de foto, die hier bijstaat. Duidelijk was dat mijn 70-200 eigenlijk niet voldoende bereik had en dat mijn 500 mm teveel bereik had. De foto hiernaast is met de 500 mm lens genomen. Een ideale lens zou zo'n 300 mm hebben en uiteraard liefst f2.8. Zoom is uiteraard ook een voordeel. Maar lichtsterkte is wel belangrijk.

Vervolgens was het weer lange tijd stil. Meer dan een uur later kwam de eerste Wasbeer. Al snel kwamen er twee anderen bij. Wat opviel is dat ze in grootte en kleur behoorlijk variëren. De vacht varieert van grijsachtig bruin tot donkergrijs. Wasberen leven overigens solitair, maar ook in kleine familiegroepen.

Wasberen zijn roofdieren uit de familie van kleine beren. Ze komen voor in Noord Amerika en zijn ooit geïntroduceerd in Europa voor de jacht. Ze zijn te herkennen aan hun gemaskerde gezicht en geringde staart. De kop is breed met een spitse snuit.

Wasberen zijn van nature schuw, maar in gebieden met veel mensen is dat veel minder het geval. Zo geven ze in Noord Amerika veel overlast in staten als Florida waar de vuilnisbakken niet veilig zijn voor de Wasberen.

Wasberen zijn omnivoor en wellicht daarom ook zo goed voor de hut te krijgen. Ze zijn gek op het aangeboden voer, maar willen ook regelmatig drinken. Het aangelegde plasje wordt veelvuldig gebruikt voor een slokje. De naam Wasbeer komt overigens van het idee dat ze hun voedsel zouden wassen. Dit is volgens onderzoekers overigens niet het geval.

Later in de nacht kwamen er regelmatig Wasberen. Ook de Boommarters kwamen op bezoek. Soms zelfs tegelijk. Om twee uur gingen we naar bed, daar we ook op zaterdag nog een nacht in de hut zouden doorbrengen.

Al om zeven uur waren we weer wakker. We begonnen met het ontbijt en gingen vervolgens voor de vogels naar de hut. Om half tien kwam de grote verrassing. Een Boommarter melde zich voor de hut. Met veel plezier ging hij de takken af op zoek naar het vet, dat was aangebracht voor de vogels. 

Daar we er niet op gerekend hadden overdag een Boommarter te kunnen fotograferen had ik mijn 500 mm lens op de camera. Daarmee maakte ik bijgaand close up. Een unieke kans, al had ik ook graag wat uit kunnen zoomen om hem er volledig op te zetten.

Samen met Leo keken we later die ochtend naar de foto's en constateerden na ruime studie, dat we waarschijnlijk twee verschillende Boommarters op bezoek hadden gehad. Leo maakt tekeningen van de Steen- en Boommarters, die bij de hut gezien worden en met behulp van die tekeningen probeerden we ze te identificeren. Erg lastig, daar de kenmerken niet op alle foto's goed te zien waren.

Overdag maakten we een wandeling door het Nationaal Park de Eiffel. Het was fors klimmen in een desolaat bos. De zoogdieren, waar we op hoopten lieten zich niet zien. Niet zo verbazingwekkend, omdat het midden op de dag was.

Af en toe vielen er regenbuien, afgewisseld met opklaringen en af en toe wat natte sneeuw. Weer gaven de apps aan dat we sneeuw zouden krijgen, maar dat zat er niet in.

Na de wandeling gingen we weer de hut in en bespraken wat we die nacht zouden proberen. Mijn plan was om met de 500 mm en de 2.0 converter te gaan voor details van de Wasberen. De inspiratie daarvoor komt van Michel d'Outremont, die zowel in Zuid Afrika als in Guatemala dit deed. 

Het leuke is dat je door dit te doen het betrokken zoogdier veel diepgaander bestudeerd. Het geeft ook originele en verrassende beelden. Uiteraard ligt het dan voor de hand, om te beginnen met de kop. Nadat ik s'nachts bijgaand portret maakte, ben ik gaan kijken naar de poten van de Wasbeer, de staart en de vacht. Die laatste twee gaven niet echt mooie beelden. De poten vind ik juist wel mooi. Aan het einde van dit blog staan er beelden van.

Die avond was er overigens weer vanaf 21.45 activiteit. De Wasberen waren duidelijk het meest actief en zowel Boommarter als Steenmarter leken vrij nerveus. We weten niet in welke mate de Steenmarter schrok van  de aanwezigheid van een schreeuwende Bosuil, of dat er een andere oorzaak was. De Boommarter schrok vooral van de komst van een Wasbeer en leek daarvoor weg te vluchten. Apart, daar ze de eerste nacht wel samen op de setting bleven. 

Vanaf een uur of twaalf werd het stil. We bleven nog ruim een uur, maar besloten toen dat het mooi was geweest. Hopend dat we de volgende ochtend weer geluk zouden hebben met een Boommarter bij daglicht, zaten we om acht uur al weer in de hut.

We kregen nieuwe soorten vogels als de Goudvink en Heggenmus, maar helaas dit keer geen Boommarter. Leo kwam nog bijpraten en bracht een lekker bakje koffie. We konden terugkijken op een aangenaam verblijf en zeer succesvolle sessies in de hut. We constateerden ook dat we in de toekomst nog een keer terug willen komen. Een mooie periode zou de zomer of de herfst kunnen zijn. Wellicht is de setting overdag, dan nog mooier. Maar het draait uiteraard om de nacht met Wasberen, en de Marters. Zoals ook bliktuit bijgaande foto's.