Sinds kort bied Staatbosbeheer de mogelijkheid een hut te huren voor de fotografie van wild. De hut staat aan een wildweide in een rustgebied, omringd door oude bossen en statige beukenlanen. Vanuit de hut heb je uitzicht op de wildweide met drinkplaats, die vaak bezocht wordt door Wilde Zwijnen. Ook Edelherten, Reeën en Vossen komen soms gebruik maken van de drinkplaats of grazen.
De hut is geschikt voor maximaal twee fotografen. Als je met twee fotografen gaat, raad ik aan zo min mogelijk bagage mee te nemen, daar de ruimte vrij beperkt is. Er zijn in de hut prima bonenzakken, waar je lens en camera op kunt leggen voor stabiliteit. Voor een statief is er mijns inziens te weinig ruimte.
Er zijn twee luiken, die je moet openen, met passende camouflagenetten. Uiteraard moet je stil zijn en de lens niet te abrupt bewegen. Fotograferen met de stille modus van de camera is absoluut aan te bevelen. Ook is het belangrijk om geen wild op te schrikken bij de wandeling van en en naar de hut.
Op de parkeerplek ontmoette ik de boswachter. Die gaf een korte toelichting en bracht me naar een punt, waar ik later die avond de sleutel van de hut moest achterlaten. We keken samen of ik door kon lopen en erg geen wild op de weide aanwezig was. Daar er nog niets was, kon ik doorlopen naar de hut. Het hutje was makkelijk vindbaar en met het warme weer behoorlijk opgewarmd.
Na installatie van de apparatuur, overwoog ik met welke instellingen ik zou gaan fotograferen. Ik koos voor de M stand met auto ISO. Belangrijkste reden daarvoor waren de wisselende lichtomstandigheden. Het was halfbewolkt en de schaduw en zonplekken veranderden snel.
Uiteraard stelde ik voor beide camera's een bovengrens in voor de ISO waarde, rekening houdend met de ruisprestatie. Één van mijn camera's is daar zeer goed in, dus stelde ik daarvan de bovengrens in op 12.800. De ander een stuk minder, dus die ging op 3200.
Sluitertijd ben ik begonnen op 1/500ste, er vanuit gaand dat de komst van wild gepaard zou gaan met beweging. Later heb ik die regelmatig laten zakken. De diafragma waarden heb ik meestal tussen de f5.6 en f7.1 gehouden. Later op de avond heb ik ook nog wel f4.0 gebruikt en ook een hogere waarde als f9.0. Dat laatste als ik meer scherp wilde houden.
Na ruim 1.5 uur wachten en speuren over de weide was er nog niets gebeurd. Ik besloot even op mijn telefoon te kijken om te zien of de Corona persconferentie al begonnen was. Toen ik weer opkeek, zag ik door het raampje aan de zijkant dat er Wilde Zwijnen met jongen in aantocht waren.
Even later verschenen ze in beeld en begon ik te fotograferen. Zelfs met de camera in de stille modus leken de Wilde Zwijnen te schrikken. Ze verlieten aan de overkant het terrein. Niet veel later kwam een vrij mager Wild Zwijn alleen ter plekke. Die begon te eten van het gevoerde mais. De mais kan zichtbaar zijn op de foto's, die je maakt en de plekken waar het meeste ligt, heb ik vermeden bij het fotograferen.
Niet veel later kwamen de eerste Wilde Zwijnen met hun jongen weer terug. Dit keer namen ze uitgebreid de tijd om te eten. Toen ze weer verdwenen verscheen er nog een groep van 7 Wilde Zwijnen, die erg alert waren. Bij de minste of geringste beweging of klik, dropen ze af. Ik heb ze eerst helemaal naar het voer laten komen en daarna wat laten eten, voordat ik verder ging met fotograferen.
De positie waarvan je uit fotografeert is eigenlijk iets te hoog. De hut ligt iets hoger dan het veld en er staat ook nog vrij hoog gras voor. Zeker in het zanderige deel van de setting krijg je daardoor sterk het gevoel dat je van bovenaf hebt gefotografeerd. Ook is het lastiger om zo de omgeving er mooi op te zetten. Grappig genoeg gaat dat het beste als de Wilde Zwijnen wat verder op zitten.
Helaas hebben de andere doelsoorten zich deze avond niet laten zien. Wellicht hebben andere huurders meer geluk, maar ik was dolblij met de kans in alle rust Wilde Zwijnen te fotograferen.
Tot slot nog een aantal beelden van de Wilde Zwijnen: