Marker Wadden voor vogelfotografen

Vandaag bezocht ik de Marker Wadden. Natuurmonumenten heeft het openingsweekend een speciale aanbieding, waardoor het eenvoudiger was om de Marker Wadden te bezoeken. Idee was om een idee te krijgen van de mogelijkheden voor vogelfotografen op het eiland, dat je mag bezoeken. Er zijn overigens vijf eilanden, deels nog in aanleg.

Ik vertrok om 8.45 uit Amsterdam, met in mijn tas 1 camera en een 100-400 mm lens. Verder een beschrijving van de wandeling, die je kunt maken. Daarin had ik gezien dat er een uitkijktoren, een vogelkijkscherm en een tweetal kijkhutten zijn. 

De boot uit Bataviahaven in Lelystad zou om 10 uur gaan. Het was een drukte van belang. In totaal waren er voor vandaag zo'n 1500 kaarten verkocht. De boot voer op tijd weg en deed er zo'n 50 minuten over. Gelukkig kon ik als één van de eerste aan land.

Snel langs het bandje gelopen, om als eerste richting de kijkhut de Duikeend te gaan. Deze hut is gebouwd met in gedachte dat je op ooghoogte kunt komen van eenden, die voor de hut komen. De hut is voor fotograferen prima. Je staat en op ooghoogte is inderdaad het water, althans als je zoals ik zo'n 1.85 lang bent. Er is een relatief klein watertje  voor de hut, met daarachter een schelpenstandje. Helaas zaten er vandaag geen vogels.

Vervolgens ben ik doorgelopen naar het kijkscherm. Onderweg verschillende meeuwen en sterns gezien. Iets te ver weg om goed te fotograferen. Voor het kijkscherm, met relatief erg kleine gaten zat niets. Grappig genoeg zat achter de plek waar ik stond in een gebiedje met veel moerasandijvie meer. Zeer grote aantallen Bontplekplevieren, Gele en Witte Kwikstaarten en grote aantallen zwaluwen vlogen weg, zodra ik in de buurt kwam. Veel vogels lijken te moeten wennen aan mensen.

Ik besloot vandaar een rondje te lopen, waarop ik Steenloper en Krombekstrandloper tegen kwam. Uiteindelijk bleek er één te zijn, die mee wilde werken. Languit in de klei gaan liggen en goed vies geworden, maar wel dit plaatje kunnen maken. Lastig is dat de wandelpaden hoger liggen, dan de randen waar de vogels in zitten. Zelfs als je dan op de grond ligt, krijg je nog niet alle voordelen van de lage positie. De tamheid was opvallend en ik zou niet verbaasd zijn als deze vogel verzwakt is.

Na het rondje besloten nog verder het eiland op te lopen tot het uiterste puntje. Er zijn daar een aantal zandduinen. Een lekkere wandeling in de steeds verder aanwakkerende wind. Wat tijdens de wandeling echt opviel zijn twee zaken, die deels vanuit het Markermeer worden aangevoerd.

Allereerst de resten van plastic, die je echt overal ziet. Of het nu doppen van flessen, delen van emmers of ondefinieerbaar is, het is duidelijk dat wij als mensen er een troep van maken.

Het tweede zijn de forse aantallen dode vogels. Zo dreef deze eend vanuit het water het strandje op. Was zelfs nog niet 100% dood, maar overleed ter plekke. Je ziet sowieso vrij veel dode vogels. Ik zag o.a. dode Grote Stern, Visdief, Watersnip, eenden en meeuwen. Volgens Natuurmonumenten is het aantal beperkt afgezet tegen de grote aantallen vogels op de Marker Wadden beperkt.

Terwijl ik terugliep ben ik nog langs een kijkhut gegaan. Die ligt minder laag en is inderdaad een echte kijkhut. Vandaar o.a. Bergeenden, Watersnippen, Kokmeeuwen, Zilvermeeuwen, Bontbekplvieren, Wintertaling, Canadese Ganzen, en Gele en Witte Kwikstaarten gezien.

Inmiddels was het op het eiland zeer druk. Het werd daarom lastiger om vogels te fotograferen en het leek mij daarom verstandig terug te gaan. De enige faciliteit, die ik nog niet bezocht had, de Uitkijktoren, heb ik gezien de drukte niet meer bekeken. Nadeel voor fotograferen zal ook hier de hoogte zijn, hoewel het maken van vluchtbeelden van groepen vogels in het broedseizoen of tijdens de trek wellicht goed mogelijk is.