Gieren in Spanje

Hoog op mijn verlanglijstje stond Gieren fotograferen in Spanje. Vorig jaar in September hakte ik de knoop door. In 2017 zou het gebeuren. Daar ik ook nog andere reisplannen heb voor dit jaar koos ik voor de maand Februari in de hoop de Lammergier, de Aasgier en Vale Gieren aan te treffen. Ook dit keer koos ik gezien eerdere positieve ervaringen voor het boeken via Wildpix. Uiteraard moest ook de vlucht en een huurauto geregeld worden. Voor de laatste kwam ik na wat zoekverkeer uit bij Centauro. 

Dinsdag 21 Februari vertrok ik aan het einde van de middag. Na een voorspoedige vlucht even zoeken naar het afhaalpunt voor de huurauto. Met een busje naar dat punt gebracht en ter plekke besloten extra verzekering te nemen. Dit werd ingegeven door een slechte ervaring van mijn partner bij Europcar. Die schoven haar een schade in de schoenen, waar ze niet verantwoordelijk voor was.

Met hulp van de GPS vervolgens vertrokken richting Solsona. Het hotel daar was in verband met carnaval gewijzigd in een hotel in een klein plaatsje 4 km verder op. Bij het hotel aangekomen de eigenaars gebeld om de deur te openen. Hij was zo vriendelijk mij de weg te wijzen naar een fijn restaurant in Solsona. Na het eten nog even met Carlos de lokale vertegenwoordiger van Wildpix gesproken. De volgende ochtend zou ik om 9.15 worden opgehaald. De gieren worden niet erg vroeg actief en het heeft dus geen zin eerder te gaan. 

Na een ontbijt bij het hotel werd ik door Carlos naar de hut gebracht in de bergen. Zeker nog 45 minuten rijden. De hut is werkelijk schitterend gelegen. Je kijkt uit op een hogere bergrug met kliffen waar de Gieren broeden. Op één van de bergtoppen lag nog sneeuw. De hut zelf is ruim en zou prima te gebruiken zijn met twee personen. Persoonlijk lijkt het mij voor drie personen ietsje krap. Nadat de dode konijnen als voer waren gelegd en de ramen gelapt vertrok Carlos met de mededeling dat ik om 16 uur zou worden opgehaald. De zon scheen volop en het beloofde een mooie dag te worden.

A vrij snel kwamen de Raven in de bomen en op de grond zitten. Ze inspecteerden de konijnen en begonnen te eten. In de lucht cirkelden de eerste Vale Gieren. Na enige tijd lande er één. Maar na enkele foto's vertrok die weer en bleef het even stil. Het was stilte voor de storm. Als bij een donderslag verschenen in één keer zo'n 50 Vale Gieren ten tonele. Die vielen de dode konijnen aan als of ze dagen niet gegeten hadden. Ik was verbijsterd door de vraatzucht en schoot in verwondering weinig bijzondere foto's.  Na 15 minuten vertrokken de meeste Vale Gieren en namen de Raven de restjes onder handen. Rond een uur of 11 vloog er een Lammergier voorbij. Weer werd het stil, maar na een half uur passeerde de Lammergier een tweede keer. Dit keer na 45 minuten gevolgd door een Vale Gier.

Vanaf 13 uur was het heel lang stil. Om 15.30 wilde ik gaan inpakken en juist toen ik één lens en camera had opgeborgen, verscheen de Lammergier opnieuw. Een paar keer vloog hij voorbij, om daarna vlakbij te landen en direct weer te vertrekken. Vervolgens landde hij iets verder op. Er werd een groot bot naar binnen gewerkt. Weer vertrok de Lammergier, maar dit keer kwam hij snel terug en pakte weer een bot. Daar vloog de Lammergier mee weg. Niet veel later kwam Carlos om mij op te halen. Ik zat nog vol adrenaline van de momenten met de Lammergier.

De volgende dag moest ik een uur rijden naar de plek waar een nieuwe gids mij zou oppikken. Daar de auto geparkeerd en met hem een kleine 15 minuten gereden naar een heuvel top. Daar aangekomen stortte hij twee tonnen schapenvlees uit. In de lucht cirkelden al honderden Vale Gieren. De Lammergier komt hier niet en helaas liet ook hier de Aasgier zich niet zien. Wel kun je proberen luchtfoto's te maken van Rode Wouw en Vale Gier. Helaas was het nogal somber weer en moest ik genoegen nemen met 1/200 seconde bij ISO 1600. Na het vertrek van de gids doken de Vale Gieren op het vlees. Ook hier was het eten zeer snel op. De meeste Vale Gieren gingen iets verder op zitten. De Rode Wouwen hadden nauwelijks kans gehad iets mee te pikken. 

Daar zij niet op de grond gaan zitten vielen de foto's wat tegen. Wel schitterend om de balts van de Rode Wouwen te kunnen bestuderen. Al vliegend maken ze schitterende bewegingen van en naar elkaar toe. Daarbij buitelen ze in de rondte. Helaas allemaal te ver weg voor mooie beelden. Maar de herinnering blijft. Om 1 uur werd ik weer opgehaald. Terwijl we naar de auto liepen vlogen er zeker honderd Vale Gieren boven ons rond. Ongelooflijk indrukwekkend! De middag naar een waterplas gereden op aanraden van de gids. Er stond veel wind en behalve wat musjes was er niet veel te beleven. Daarom langs een schitterende route terug naar het hotel gereden. Daar wat foto's bekeken en lekker zitten lezen. 

De volgende dag naar Ivars D'Urgell gereden. Daar wachtte een gids mij op, die me naar een hut bracht om Bruine Kiekendief en Buizerd vast te leggen. De hut ligt in een natuurgebied met grote waterplas. De roofvogels worden gelokt met kippenvlees. Met pinnen wordt die aan de grond vastgemaakt om direct vertrek te voorkomen. De hele ochtend heb ik regelmatig Bruine Kiekendieven voorbij zien vliegen, een paring mogen aanschouwen (helaas achter riet en te ver weg), veel Eksters gezien en één keer bezoek gehad van de Buizerd. Wellicht fotografeerde ik iets te snel en is die geschrokken van de camera.

Helaas was aan het begin van de ochtend het raam iets beslagen. Dit maakt sommige vluchtfoto's net iets minder scherp.

Om 13 uur werd ik opgehaald. In het dorpje rond gelopen en uiteindelijk besloten er ook iets te eten. Dat werd een heerlijke lunch. Dit restaurant is een aanbeveling waard. Na de maaltijd terug gereden naar het natuurgebied en een kleine 4 uur gewandeld. Een heerlijke afwisseling van de dagen zitten in de hutten.

De vogels zaten vaak te ver weg. Maar met de verrekijker o.a. kunnen genieten van de Blauwborst, Zilverreiger, Wintertaling, Aalscholvers, Zilver- en Kokmeeuwen. Omdat fotograferen er bij hoort heb ik ter plekke besloten om een klein projectje te maken van het fotograferen van riet. Met steeds veranderend licht en mijn 100-400 mm lens als enige mogelijkheid me heerlijk uitgeleefd. Aan het einde van de dag ook nog een mooie zonsondergang. Daarmee kwam een einde aan een heerlijke dag. Alleen had ik niet gerekend op het carnaval. Mijn hotel was de verzamelplaats voor alle carnavalsvierders van Agramunt. En dat ging gepaard met veel lawaai tot diep in de nacht. Toen de rust weer keerde droomde ik weg. Nagenietend van deze prachtige reis.