Experiment met Triggers

Als je regelmatig uit hutten fotografeert loop je het risico veel dezelfde foto's te maken. Om dat te voorkomen heb ik een tijdje terug besloten te gaan experimenteren met het plaatsen van een statief met daarop een middels een afstandsbediening of trieer gestuurde camera. 

De eerste keer, bij hut 7 van Han Bouwmeester, gebruikte ik mijn 1DX in combinatie met een groothoeklens. Ik zette het statief dicht bij een tak en bracht wat voer aan, in de hoop met de Hanhel afstandsbediening met schermpje en een receiver een Eekhoorn vast te leggen. Ondertussen ging ik in de hut zitten wachten. Na enige foto's, die niet scherp waren of een halve Eekhoorn bevatten, heb ik wat instellingen aangepast. Dit in de hoop op een beter resultaat. Het grote probleem bleef echter het scherp stellen. Alle foto's waren niet scherp genoeg.

Thuis zat ik na te denken wat ik anders en beter kon doen. Allereerst besloot ik de volgende keer niet met de groothoek te werken maar met een beetje tele. Daarvoor moest de 100-400 in de tas. In ieder geval zou ik ook vooraf scherp stellen en dan switchen naar handmatig scherpstellen. 

Op het Lowland Photofestival kreeg ik bovendien een nieuw idee. Bij de stand met Hähnel hulpmiddelen zag ik een set met triggers. Nadat ik de werking uitgelegd had gekregen kocht ik een setje op de beurs. Uiteraard heb ik thuis eerst het gebruik getest. Gaf uiteraard wel wat overlast in de huiskamer, maar met behulp van twee lichtstatieven, een extra receiver en de triggers lukte het foto's te maken als iemand langs liep. 

Bij hut 3 van Han Bouwmeester wilde ik mijn idee vandaag testen. Tijdig opgestaan en gezien de moeizame weerverwachting getwijfeld of ik wel zou gaan. In Amsterdam was de weg echter prima begaanbaar en het leek dat de aangekondigde ijzel vooral meer zuidelijk problemen veroorzaakte. Eenmaal onderweg bleek dat voorzichtigheid geboden was. Het ijzelde al toen ik voorbij Hilversum kwam. Bij Amersfoort stonden er een aantal auto's langs de kant, die gespind waren op de gladde oprit. Extra voorzichtig heb ik mijn weg vervolgd.

Eenmaal aangekomen aan de wandel naar de hut. De camera met lange lens op mijn rug, de extra rugzak met attributen links om mijn schouder en de tas met drie statieven rechts. Daarmee één hand vrij voor het proviand. Eenmaal aangekomen de set up getest en scherp gesteld door mijn hand te houden net achter het stammetje. Beetje vet aangebracht en ik kon de hut in. Al snel verschenen de eerste vogels en bleek de trigger het soms te doen en soms niet.

Kennelijk had ik ze niet goed genoeg aligned met de tak. De hut uit en alles enigszins anders neergezet. Ook iets meer ingezoomd, omdat op de eerste foto weliswaar twee meesjes stonden, maar er met geen mogelijkheid viel scherp te stellen op beiden. Het was door het beperkte licht bovendien niet mogelijk het diafragma op bv f11 te zetten.

Terug in de hut begon de camera vrij snel te ratelen. uiteraard was ik benieuwd naar het resultaat. Vlak voordat ik wilde gaan kijken stoven alle vogels weg. Een Havik vloog vlak langs jagend op de aanwezige vogels. De trigger ging af. Het resultaat was een foto van een leeg stammetje. De snelheid van de Havik liet mijn opstelling kansloos achter. Verder bleken veel van de foto's nu maar delen van de vogels te bevatten. Restte mij niets dan iets uitzoomen en het opnieuw proberen. Onderstaand het resultaat.