Steenarenden in Zweden

Op woensdag 2 maart ben ik via Stockholm naar Skelleftea gevlogen. Daar werd ik opgehaald door Conny Lundstrom. Hij heeft een aantal hides op zo'n 90 kilometer van Skelleftea. Gedurende de rit naar zijn huis zagen we nog een uil. We zijn nog gestopt, maar de uil vloog vrij snel weg.

Eenmaal aangekomen volgde een prima avondmaaltijd en gingen we vroeg naar bed. Volgende ochtend stonden we om 4 uur op, ontbeten en troffen de laatste voorbereidingen. Na een kort autoritje en wandeling bereikten we de hut. Het is een zeer ruime hut met houtkachel. Fijn, want buiten was het -18 C.

Conny had mij nadrukkelijk voorbereid op het belang van geduld. Eerst de raven en eksters laten wennen. Letten op hun gedrag, en de Steenarenden eerst laten landen en eten. Plus maar één klik per keer. Het grote wachten kon beginnen. Als eerste verscheen een Eekhoorntje ten tonele. 

Vervolgens Zwarte Mezen, Matkoppen, Grote Bonte Specht, Raven, Goudvinken en Groenlingen. Na enige tijd ontstond commotie door een aanval van een Zeearend. Die ging zitten in een boompje. Net te ver voor een topfoto. Later op de dag kwam er nog een tweede Zeearend.

Tussendoor vermaakte ik me met de vogeltjes vlakbij de hut. Een paar keer kwam op grote afstand een vos voorbij. Dat gaf de gelegenheid tot het maken van deze vos in de sneeuw plaat. Vanaf 15 uur verdwenen de Raven uit beeld. Dit leek samen te hangen met de komst van de tweede Zeearend, maar bleek de voorbode van een vijf minuten Steenarend. Heel dichtbij. Ik moest uitzoomen om deze plaat te kunnen maken. Ondanks dat ik me hield aan de suggestie van Conny om maar één foto per keer te maken en tussendoor te laten eten, hield de Steenarend het snel voor gezien!

Die avond waren er drie nieuwe gasten. Twee Nederlanders (Caroline en Hans) en een Brit (Martin), die ook geboekt hadden via Wilpix. Na een gezellige maaltijd weer op tijd naar bed gegaan. Nog wel op Twitter gekeken naar de standen van het voetbal. Gaan slapen bij 1-1 en wakker worden met winst van mijn club!

Op dag 2 weer rond vijf uur weg. Met zijn vieren is een stuk gezelliger. Belangrijk is daarbij om met elkaar de discipline op te brengen niet te snel te gaan fotograferen. Met name de aanwezige raven zijn erg schuw en gemakkelijk op te schrikken. En dat moet vermeden worden, want zonder raven op de grond zie je geen vossen en steenarenden.

In de ochtend zagen we de Zeearend jagen op de Raven. Die vliegt de Zeearend achterna, zodat ze hun voedsel laten vallen om dan te smikkelen van het eten. Ook de vos liet zich even zien. De Raven kwamen niet op de grond. Waarschijnlijk werd dit veroorzaakt door de aanwezigheid van een Havik, die even voorbij flitste!  Die morgen zagen we even de Steenarend op afstand. Mogelijk klikten we te snel, want hij verdween snel.

Wederom in de middag kwam de Steenarend vlak voor de hut. Dit keer at het mannetje bijna een half uur. We schoten om de beurt en lieten hem rustig eten. Dat werkte prima! Caroline kwam met het idee van een vierkante uitsnede. Daarmee was een mooi effect te bereiken. Later die middag kregen we nog twee keer een Steenarend in beeld, maar wel veel verder weg. Bij één bleven de eksters door eten.

Uiteraard weer vroeg na de prima en gezellige maaltijd naar bed gegaan. Immers de volgende ochtend moesten we weer om 4 uur op!

De derde dag begon met sneeuw. Er zat een arend in de boom iets verder op, maar gedurende lange tijd kwam die niet naar beneden. Wel verplaatste de Arend zich af en toe. Martin schoot er nog een mooi vliegbeeld van. We besloten op enig moment geen kleine vogeltjes meer te fotograferen. Vrij snel zaten de Raven op de grond. Even landde de Steenarend op de grond. Maar voordat we iets konden vastleggen vloog de Steenarend weer naar zijn boom. Dit keer ging hij zich flink poetsen.

Weer iets later zagen we de Zeearend. Zat best lastig om goed vast te leggen. Zeker omdat mijn lens niet goed focuste door de sneeuw en het weinige contrast tussen de Zeearend en de achtergrond. Ook de afstand tot de vogel was best groot. vandaar een sfeerbeeld.

We hebben geprobeerd vliegbeelden te maken. Alleen Martin slaagde daar in. Hij schoot zelfs een foto van de aanval van de Steenarend op de Zeearend. Ik heb nog veel te oefenen op vliegbeelden. Daar ben ik gewoon niet goed in! En Martin wel!

Na de lunch met cup a soup kregen we bezoek van een Grijskopspecht. Deze prachtige vogel gaf ons volop de kans een mooie plaat te schieten. Hij lijkt wel wat op een Groene Specht en na plaatsing van een foto op Facebook door Caroline kwam er commentaar dat die ook in Leiden rond vloog. Onbegrip bij ons, maar toen bleek dat de #grijskopspecht ontbrak hadden we meer begrip. De gelijkenis met de Groene Specht is immers best groot. 

Het volgende opvallende bezoek kwam van de Pestvogels. Die waren volgens Conny nooit eerder voor de hut! Hij was dan ook verrast toen we het bezoek meldden aan het eind van de middag. De Pestvogels deden zich tegoed aan de zonnebloempitten in de sneeuw. Af en toe vlogen ze even weg, maar ze gingen ook voor ons in een boompje zitten. Even verrassend en snel als hun komst was hun vertrek. Het leek die dag niet te stoppen en dat was ook zo!

Direct daarna kwam immers het volgende hoogtepunt. Er landde een Steenarend voor op het vlees. Het was weer het mannetje die het gebied domineert. Hij begon lekker te eten en liet zich goed fotograferen. Na enige tijd werd hij afgeleid. Het vrouwtje zat verder op in een boom en gaf te kennen dat zij wilde eten. Hij schreeuwde flink terug. Dat stelde het vrouwtje niet op prijs en in een snelle vlucht deelde zij een tik uit met haar vleugel. Daarop vloog ze door. Ook het mannetje at nog wat en vloog toen weg.

Terwijl we bijkwamen van dit alles vroegen de Zeearend, de vos en weer een Steenarend onze aandacht. Het was goed dat het donker werd, want mooier dan dit kon de dag niet zijn.

De volgende dag ben ik terug gereisd naar Nederland. Moe maar ontzettend voldaan. Het was een heerlijke trip die ik iedereen kan aanbevelen. Hier nog een aantal beelden en een video: